Ellen van Loy blijft naar hartelust werken: "Als ik voor of na een cross de nacht moet doen, ga ik niet dwarsliggen"

Gazet van Antwerpen ging haar opzoeken in een begeleid-wonen-project in Oosterlo. "Ik ben hier negentien jaar geleden beginnen werken. Recht na mijn studies ben ik hier terechtgekomen. Toen ik hier begon, waren de meeste bewoners dertigers. Vijf van hen zitten hier al even lang of zelfs langer dan mij. Die mannen kunnen met hun soms gekke gesprekken echt een glimlach op mijn gezicht toveren."

Ooit stond haar leven volledig in het teken van dit werk. "Voor ik mijn deeltijds profcontract had, was dit mijn voltijdse job. Doordat ik bij mijn ploeg dat contract heb gekregen, ben ik deeltijds gaan werken. Dat heeft me de kans gegeven om me meer te kunnen richten op het veldrijden."

Hoewel ze wel kan rekenen op flexibele collega's, wil Van Loy haar veldritloopbaan ook niet te veel als excuus inroepen. "Als ik voor of na een cross de nacht moet doen, ga ik daar niet voor dwarsliggen. Het is geen heel zware job en ik kan hier 's nachts ook wel slapen, tenzij ze me nodig hebben natuurlijk. Ik ben gewoon blij dat ik deze mensen een warme thuis kan geven."

GROTE LOONKLOOF

Aan stoppen als verzorgster heeft ze nog niet gedacht. "Ik ben pas op mijn 28 jaar begonnen met competitief veldrijden en ik was volwassen genoeg om te beseffen dat het niet gaat zonder vaste job. Als voltijds veldrijdster zou het loon dan ook het grootste pijnpunt zijn. De loonkloof tussen mannen en vrouwen is in het veldrijden nog heel groot."

JAAR LANGER BIJ TEAM NYS

Onlangs tekende Van Loy bij het team van Sven Nys nog voor een jaar bij. "Ik had voorstellen van andere ploegen gekregen, maar bij Telenet-Baloise weet ik wat ik kan verwachten, dus heb ik toch voor het voor mij bekende terrein gekozen."