Analyse Verdienstelijke prestaties in de subtop de voorbije jaren met treurig slot: de veldritcarrière van Geerte Hoeke

Hoeke kondigde het einde van haar carrière aan in een gesprek met WielerFlits. We nemen eens onder de loepe hoe de voorbije jaren voor haar als veldrijdster verlopen zijn. Doordat pas laat begon met wielrennen, was het geen utopie om te denken dat ze nog stappen voorwaarts ging zetten.

In 2015 reed Hoeke een verdienstelijk NK. In het kampioenschap dat gewonnen werd door Marianne Vos werd Hoeke zestiende, enkele plaatsen achter Maud Kaptheijns. De volgende seizoenen zou Hoeke zich pas helemaal kunnen gaan uitleven in het veldrijden.

PODIUM IN TOI TOI CUP

Zo scoorde ze bijvoorbeeld een podiumplaats in de Toi Toi Cup in Tabor in september 2016. Een andere mooie prestatie was een vijfde plek in de Niels Albert-cross. Twee en een halve minuut na winnares Jolien Verschueren bereikte Hoeke de aankomst. Een volgende stap die ze moest zetten was om mee te spelen in een klassementscross.

Dat deed ze in de Superprestige op het circuit van Spa. Hoeke werd zesde en hield veldrijdsters als Verhestraeten, Arzuffi en Sels achter zich. Na een zesde plek op het NK deed ze mee voor de zege in Möbel Alvisse, maar de Luxemburgse Majerus kon als enige van haar wegrijden. Een mooie uitslag in een klassieker in de cross volgde op de Koppenberg, waar Hoeke zesde werd, net achter Van de Steene en voor Van Loy.

SUBTOP

Zo vestigde ze zich stilaan in de subtop en op het NK 2018 kwam ze slechts elf seconden te kort om de bronzen medaille van Annemarie Worst te bedreigen. De Koppenberg lag Hoeke wel, want ze deed nog een positie beter dan het jaar voordien. Ze was er zelfs sterker dan Sanne Cant en moest minder dan een minuut toegeven op winnares Van de Steene.

WINST IN ILLNAU

Een veelwinnares was Hoeke niet, maar op een cross in het Zwitserse Ilnau in september 2019 proefde ze wel eens van de zege. Haar eerste achtervolgster werd op een kleine minuut gereden. In België waren er sterke prestaties in Beringen en Bredene. In Beringen gaf ze tien seconden toe op Worst na een mooi duel, in Bredene viel ze net naast het podium.

Nadien gingen blijkbaar de beslommeringen in het team hun tol eisen, in zoverre dat de Nederlandse besloot dat veldrijden voor het hoogste niveau niet meer voor haar is. Jammer dat we haar niet verder progressie zullen zien maken, maar ze heeft wel bijgedragen tot dat goede, brede niveau in de vrouwencross de laatste jaren.