Andy Misotten overleefde hartstilstand wél en is ploegleider bij Sport Vlaanderen: "Het zal nog renners overkomen"

Misotten beseft als geen ander dat risico nul niet bestaat. "Het is Niels De Vriendt overkomen, het is mij overkomen, het zal nog renners overkomen. Ik reed in de aanval, met een paar man vooruit. Michael ­Goolaerts reed voor ­Verandas ­Willems - Crelan, dat is toch een niveau waarop renners medisch heel kort worden opgevolgd door professionele mensen. En dan ­gebeurt het toch", klinkt het in GvA.

Zijn eigen hartfalen kwam tot stand tijdens de GP Jef Scherens in '97 nadat twee renners in mekaar haakten. "Ik viel erover, vol op de boordsteen van de straat. Mijn borstkas was verbrijzeld, de ­impact veroorzaakte de kort­sluiting van mijn hart." Er volgden drie elektroshocks. "Dat moeten echt ER-toestanden zijn geweest."

MOEILIJK VOOR VADER

Misotten kan er enkel naar raden, want daar herinnert hij zich niets van. "Mijn vader (Freddy Missotten, oprichter van wielerploeg Jong Vlaanderen, red.) praat er niet gemakkelijk over, maar als hij het doet, is het altijd dat ene beeld van die spuit." Na vijf dagen coma werd Andy plots wakker. "Ik dacht ineens: wat lig ik hier nu in die kamer te doen?"

De lijdensweg was dan wel nog lang niet ten einde. "Toen ik uit mijn coma ontwaakte, waren mijn benen verlamd. Ik heb acht maanden in een rolstoel gezeten en keihard gerevalideerd. Boos op de wereld, boos op de ­kinesist als die twee minuten te laat binnen kwam. Vandaag kan ik opnieuw ­stappen, maar lopen lukt niet."

TRANEN BIJ POGING TOT SKIËN

Toch kan hij zijn functie als ploegleider probleemloos uitoefenen. "Ik zit in het milieu waar ik het liefste ben: de koers. Maar ik ben die dag ook veel verloren. Ik was 25 en kon geen wielrenner meer zijn. Een paar jaar geleden heb ik nog eens proberen te skiën, wat ik voor het ongeval altijd graag heb gedaan. Na vijf minuten ben ik met de tranen in mijn ogen gestopt. Het lukte niet meer."