"Het motto van dit jaar is blijkbaar: steil, steiler, steilst, net als vorig jaar", weet Patrick Lefevere. "Vorig jaar moest er aan de zware Planche des Belles Filles nog een zware uitloper geplakt worden. Onverhard en stijgingspercentages tot 24 procent. Maar wat is de meerwaarde daarvan?"

Volgens Lefevere heeft de zoektocht naar sensatie net het averechtse effect. "Die etappes zijn vaak gewoon saai. Coureurs vallen niet aan met die extreme cols op het einde. Het is zoals een sprintetappe: twee minuten koers."

Kopieergedrag

Volgens de teammanager van Deceuninck-Quick.Step is de Tour vooral beginnen kopiëren van andere ronders. "De Vuelta is begonnen in 1999 met de ANgliru en iedereen is gevolgd. In de GIro in 2008 moesten de mecaniciens bij een tijdrit achterop de scooter met een reservefiets op de rug omdat er geen auto's meemochten naar de steile top. Dat vind ik potsierlijk", geeft de West-Vlaming zijn ongezouten mening.

"Het mag allemaal wel mediageniek zijn, maar dat is toch geen koers? Mensen die de renners vooruit moeten duwen na de finish, versnellingen met dertig tanden langs beide kanten... Wie daarvan houdt, kijkt beter naar het mountainbiken. De Tour moet op zoek gaan naar de meest veelzijdige renner, niet naar diegene die het beste naar boven klautert op geitenpaden", besluit Lefevere.