Thomas De Gendt over de strakke tijdslimiet in de Tour: "Zonder het te weten had ik bijna al mijn ploegmaats uit koers gereden"

"De rustdag was welgekomen. Zeker voor bepaalde ploegmaats", vertelt De Gendt in zijn column in Het Nieuwsblad. "Zondag zag het er even naar uit dat we met een paar man minder voort moesten. Al na 20 kilometer werden Caleb Ewan en Roger Kluge ­gelost. Maxime Monfort, Jasper De Buyst en ­Keukeleire lieten zich uitzakken om te helpen."

"Omdat het echt wel precair bleek, had de ploegleiding ook aan Benoot gevraagd om te wachten. Aan mij vroegen ze dat ook, maar mijn oortjes waren kapot. Nietsvermoedend zat ik ­ondertussen als een zot aan te vallen, waardoor het tempo in het peloton nog sneller ging en de elf gelosten met daarbij zeven ploegmaats steeds verachterden. Zonder het te weten had ik bijna al mijn ploegmaats uit koers gereden."

Rit van Alpe d'Huez in 2018

Zondag was er geen probleem, zaterdag was het echter wel nipt voor heel wat renners. "Sowieso vind ik dat de tijdslimiet in de Tour iets te strak is. Vaak is dat maar een half uur, terwijl je in de Giro bijna een uur mag verliezen. Ik herinner mij vorig jaar de rit naar Alpe d'Huez, met onderweg ook nog de Madeleine en de Croix de Fer."

Chauvinisme

"Met Greipel, Groenewegen en Gaviria stapten toen de drie overgebleven topsprinters af, omdat ze onderweg al te veel achter zaten. Het zag er trouwens naar uit dat toen wel dertig renners buiten tijd zouden aan­komen. De organisatie heeft dan ingegrepen en de tijdslimiet met twee procent verhoogd."

Al werd daar vooral chauvinistisch gehandeld volgens De Gendt. "Bij wijze van gratie voor de renners, zegden ze, maar vooral om zo de Franse sprinter Arnaud Démare nog in koers te houden. Ge moogt twee keer raden wie in de slotweek toch nog een massasprint kon winnen omdat alle andere topsprinters al door de tijds­limiet waren genekt. Tot daar het menselijk gelaat van de Tourorganisatie."